همه صیدها بکردی هله میر بار دیگر
سگ خویش را رها کن که کند شکار دیگر

همه غوطه‌ها بخوردی همه کارها بکردی
منشین ز پای یک دم که بماند کار دیگر

همه نقدها شمردی به وکیل درسپردی
بشنو از این محاسب عدد و شمار دیگر

تو بسی سمن بران را به کنار درگرفتی
نفسی کنار بگشا بنگر کنار دیگر

خنک آن قماربازی که بباخت آن چه بودش
بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر

تو به مرگ و زندگانی هله تا جز او ندانی
نه چو روسبی که هر شب کشد او بیار دیگر

نظرش به سوی هر کس به مثال چشم نرگس
بودش زهر حریفی طرب و خمار دیگر

همه عمر خوار باشد چو بر دو یار باشد
هله تا تو رو نیاری سوی پشت دار دیگر

که اگر بتان چنین‌اند ز شه تو خوشه چینند
نبدست مرغ جان را جز او مطار دیگر

جـــهـــان را نـــمـــوده بـــســـی دســـت بـــرد

وز آن پــس بــه شــادی و مـــی دســـت بـــرد

نـــیـــامـــد هـــمـــی بـــر دل از مـــرگ یــــاد

بـــزد گـــردن غـــم بـــه شـــمـــشـــیــــر داد

بـــیـــاراســــت گــــیــــتــــی چــــو بــــاغ ارم

زمــیــن گــشــت پـــر ســـبـــزه و آب و نـــم

ز بــد بــســتــه شــد دســـت اهـــریـــمـــنـــی

تـــوانـــگـــر شــــد از داد و از ایــــمــــنــــی

ز مـــازنـــدران بـــســـتـــد آن تــــاج و گــــاه

بــه گــیــتــی خــبــر شــد کــه کــاوس شـــاه

کــه کــاوس شــاه ایــن بــزرگـــی گـــرفـــت

بـمـانـدنــد یــکــســر هــمــه زیــن شــگــفــت

کـــشـــیـــدنـــد صـــف بـــر در شـــهـــریـــار

هـــمـــه پـــاک بـــا هـــدیـــه و بـــا نــــثــــار

پــــر از داد و آگــــنــــده از خــــواســــتــــه

جــهــان چــون بــهــشــتـــی شـــد آراســـتـــه

شاهنامه – بخشی از متن  پادشاهی کی کاووس